WSPÓŁCZYNNIK WYDAJNOŚCI POMPY CIEPLNEJ BEZ UWZGLĘDNIENIA STRAT

Termodynamicznie wartość przebiegu procesu pompy cieplnej ocenia się przez podanie współczynnika wydajności e, czyli stosunku uwalnianego ciepła Q do równowartości wydatkowanej pracy mechanicznej L, a więc Najwyższy współczynnik wydajności osiąga się z obiegu, gdzie obieg odznacza się szczególnie niską pracą sprężania. Współczynnik jest zależny jedynie od obu temperatur T i T o, a mianowicie współczynnik wydajności ee w procesie Carnota jest równy Zysk ciepła jest zatem tym wyższy, im większy jest stosunek temperatur T o : T albo – im mniejsza jest różnica temperatur (dla danego poziomu temperatur), o którą należy podnieść ciepło. W. przypadku zastosowania pomp cieplnych do ogrzewania pomieszczeń, ilość ciepła Qo odbiera się zwykle z otaczającego powietrza albo z wody rzek, jezior lub źródeł; jedynie wyjątkowo można rozporządzać źródłami ciepła o wysokich temperaturach (np. z wszelkiego rodzaju ciepła odpadkowego). Zależność między współczynnikiem wydajności ee i obu temperaturami granicznymi t. Wymaga- na temperatura czynnika grzejnego t jest podana na osi odciętych, temperatura źródła ciepła to jest naniesiona jako parametr. W rzeczywistości współczynnik wydajności, nawet w maszynie pracującej bez strat, jest niższy niż to wynika z porównania zużytkowanej pracy AL. W zależności od czynników użytych do obiegu i temperatur granicznych otrzymuje się różne odchylenia między c i cc Według Lingego stosunek współczynników wydajności dla amoniaku użytego jako czynnika do obiegu przy temperaturze parowania to = O°C c i temperaturze skraplania t między 20 i 60°C wynosi – = 0,81+0,93. Cc [przypisy: styropian spadkowy, słupki odgradzające, gablota ogłoszeniowa ]